Sağanak halde boşalmışız dünyaya,
haberim yok!
İsteyerek mi seçtim bu yaşamı
hatırlamıyorum (!?)
Yitik hafızamın
kayıp coğrafyalarında
kimsesizliğimi sorguluyorum.
Rüzgâra karşı
sönmemek için direnen
erimiş bir mum gibiyim.
Sperm damlasıyla
düşüp ana rahmime
her gün sancılarımla doğuyorum.
Bırakmaya çalıştığım
sigaramın son nefesinde
zehrin tadını damağıma kazıyorum.
Yaşamın ruhuma kattığı
bu son zehir değil,
biliyorum.
Acı bir gülümseme yayılıyor yüreğime
Umudum yarınıma kaldı,
Artakalan umutlarımla
artıkları biriktiriyorum
kartpostallar yerine…
Yarım bir şiir yazıyorum yine
Tümcelerini hiçbir an tamamlayamadığım,
tamamlayamayacağım.
Firari cesaretinde
sürgün verir yüreğim.
Bedenim;
papatya tohumunun gizidir…
Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
14.08.2005 / Pazar / Paşabahçe / 00.40
0 yorum:
Yorum Gönder