Edip Cansever'e
Ah be ustam
bir bilsen sen şu yüreği
anlardın
niye beklemeli.
bu kent ki
bırak sıkmayı boğdu beni.
öyle çok gitmeliyim dedim ki,
gitmek için öyle debelendim ki,
şimdi tam giderayak...
bir tanısaydın sen şu yüreği
anlardın
niye beklemeli.
benim her gün doğan hatun'um
sevginin çoğul hatun'u
nerede bilir misin?
o özlemler ki öylesine dipsiz,
ah bir baksan sen şu yüreğe
içtenlik, erinç, coşku
yalnızlık sonsuz
anlardın
niye beklemeli.
Yaşam öğretti
acıyı özümseyerek olgunlaşmayı
bilmez oldum mutluluğun sağladığı gelişmeyi
hani Ahmet ustam der ya
unuttum otuz iki dişimle gülmeyi.
Kıyamam ki
bir gül kendini koparıp vermesin bana
olduğu yerde, olduğu gibi severim onu
öperim, okşarım, içime alırım doya doya.
"Yürek bir kez görür, sonra hep gözler görür"
dese de Howard
bak sen de yüreğinle görmüşsün onu
peki nasıl çözülür o büyü
ve o yorgun, üzünçlü yüreği
senin değilmiş gibi, senin değilmiş gibi
kimse görmeden nasıl bırakırsın
bir yol kenarına?
bir görseydin yüreğim-dekin-i
anlardın
niye beklemeli...
Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
15 /08 / 1999
0 yorum:
Yorum Gönder