Ne şarkılar avutuyor beni şimdi
ne de şiirler
bir delirişin orta yerinde
çaresizliğimle baş başayım.
Hiçbir şey yapasım yok
hani elimi uzatsam kırılırdı ya çiçekler,
kıpırtısızca izliyorum artık
kurumuş çiçeklerimi.
Sevdiğim her şeyi yitirdim
Ne amacım var şimdi
ne de umudum
bir umarsızlığın içinde
sessizliğimi dinlemekteyim.
Büyütemedi kendini yüreğim,
küçücük elleriyle tutunamadı hayata,
biraz sevgiydi isteği, biraz paylaşım
aşkı da dostluğu da yanlış bildi
öğrenemedi dünyanın kuralını, kaidesini.
Toprakla da paylaştım yaşamı
yıldızlarla da.
Sığ nehirlerde de yüzdüm
derin okyanuslarda da.
Düşünmeksizin atladım bazen
coşkun çağlayanlara
paramparça oldu ruhum ölmedim
-yaşamasam da.-
Ne yalnızlığım acıtıyor beni şimdi
ne de kimsesizliğim
bitkisel hayatta solurken yaşamı
salt zamanı tüketmekteyim.
Ne ölüyüm ne de yaşayan!
akreple yelkovan arasına sıkışmış
amaçsız, çaresiz, kimsesiz, sessiz
sözcüklerin nihavent makamıyım şimdi…
Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
03.01.2007 Çarşamba
0 yorum:
Yorum Gönder