Sessizliğin sesini dinlemekteyim
şimdi;
müziğim de rengini yitirdi
notalar belirsizlikte yönünü kaybetmiş
sağır sözcüklerin öyküsü bu.
Kendime yollanmaktayım ayaz kaldırımlarda
bedenim ürpermekte, gırtlağım yanmakta
tek fırtlık cıgaramda
hücrelerim parçalanmakta
kör bir dokunuş sessiz çığlıklarımda
alışkanlıkla geçen her an’da savrulan soluk
beynimi sağır eden sessizlikte yok olmakta.
Bütün şarkılar yalnızlığa yol almakta
Sol anahtarı kimsesizliğiyle baş başa
tüm notalarda, akortlarda çekip gitmiş
bir fincan kahve falında aranıyor
mutluluğun ritmi
siyah-beyaz film şeridi gibi
hayal gücünün sınırsızlığında
belirsizliğe sessiz anlamlar yükleniyor
soluksuz umutla…
Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
20.10.2005 / 22.10.2005
Perşembe / Cumartesi
0 yorum:
Yorum Gönder