Songül Erol'a
Bazen yeniden başlamak gerekir hayata
tozlarından arınmak
derin bir nefes çekmek yüreğine...
Kardeş türküleri yakalım gel seninle,
oyunlar oynayalım,
biraz saklambaç biraz körebe,
mutlak bulalım kendimizdeki bizi.
Evcilikler kuralım ruhumuza yol alan,
bana uğra umudun kapısından
fal bahane, 40 yıllık hatır olsun kahvede
ne kadar çok içersek o kadar pekişsin
Dostluğumuzun kökleri.
Masmavi gökyüzünü izleyelim,
yemyeşil çimenlere uzanarak
Omzumda uyu huzurla...
Gözyaşlarımız akacak olursa eğer ansızın
düşmeden tutalım bizi, usulca akarken yaşlar.
mutlu olamasak da her zaman,
umudu yitirmeyelim.
sıkıca sarılalım hayata,
hüzünlerden büyümeyi öğrenelim
ama hep çocuk kalsın bir yanımız, salt
Dostluğumuzu büyütelim.
Bir nehrin yanı başında
duvarların kumdan kalelerini yıkıp
içten sevgiler doğuralım seninle...
Kimsesiz çocukluğa inat
inançlı, dürüst çocuklar yetiştirelim.
sokaktaki köpekle oynarken sen,
yolumuzu saran ağaçlara sarılayım ben
çiçekler koklayalım rengârenk içimize işleyen
insanlığa anlam katabilmek,
insan'a can verebilmek için
gece gündüz Âşk ile çalışalım birlikte
Dostluğumuzun hikmetiyle.
Var mısın benimle (yeniden) ta'nı'şmaya
Kâinatın tesbihatını
Dostlukla çekelim Hak yolunda...
Nihâl -Özlem- Küçükdönmez
04.09.2012 - Salı
23.23
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Yaş-lı Çocuk
Burcu ALP ÖZTÜRK'e
Yaşlı bir çocuğum ben
büyüyemedim
hayata karşı
zaman neyi değiştirir ki kardeş
yüreğimin gizinde bulursun
ancak beni
elbet istersen…
Herkese açılmaz dehliz denizlerim
öyle bir coğrafya ki
sabır ister keşfi.
bazen çıkmaz bir labirentte
bulursun kendini
dolanır dolanır aynı noktaya gelirsin
oysa geçtiğin yollarda
bembeyaz kırçiçekleri serilir ayaklarına
görebilirsen tabi…
bakmakla görmek arasındaki fark bu
bakmakta değil
keramet
görebilmekte dehlizi.
Paramparça yüreğimdeki
küçücük
umut ışığı
sımsıcak sarmalar hayatı sevice
dost ki boşa sarf edilecek
sözcük değil
paylaşılmadan yaşamlar
çabalamadan, ırak çorak çöller
aşılmaz
sınırsız okyanusa varılmaz
istersen,
görürsen, yaşarsan
tarihi kalıntılarımdaki çorak coğrafyalarımın
ardındaki sınırsız maviliğe ulaşırsın…
Sonrası bize kalmış!
Asıl
“biz” olabilmekte hayat
paylaşabilmekte solukları güvence
bir
kadeh beyaz şarabın sunduğu keyifte
hüzünlü bir anı’nın bulduğu omuzda
varabilmektir keşf-i diyara…
Kurulan her tümce
yapıtaşlarımızın temelidir.
düşünülerek
oluşturulmalı simetri
milimetrik ölçümlerle kurulu piramitlerin
kimyasını bilemem ama
edebi eserlere ilham kaynağı olmuş
bir
muammadır hala
gizemli bir coğrafya
keşfedildikçe yeni
keşiflere gebe…
yaşlı bir çocuğum ben
büyüyemedim hayata karşı
oysa iç denizlerim öyle kocaman ki
inebilirsen derinlerine
yağmurların ardındaki toprak kokusu
yayılır bedenine
küçücük bir papatya tohumu filizlenir
soluğunla
yetiştirirsin
ve zamanla hayata karşı da büyümüş (?)
yaşı olmayan
yüreğime ekersin…
Sonrası sana kalmış!
Nihal Küçükdönmez
30.09.2005 / Cuma
0 yorum:
Yorum Gönder