Hamd

Suskunluğun ölümden beter bir yazgı gibi
ben de sustum artık, iç'im' ç/ağlasa da
sûkût eyledi kalbim, Rabbimden sabır diledim
Nefesim kesiliyor seni düşündükçe
-ki her an zihnimdesin, sigaranın dumanını
çekiyorum ciğerlerime, sonsuzluğu çeker gibi
sonsuzlukta seni ruhuma katmak için...

Odalara kapattım kendimi, kimsesiz, sessiz
odalar, iç cephelerimde durmaksızın çarpışır
imgeler bir anlam arar yokluğuna, hiç'liğe
yazgımdır bu benim kaderin cilvesi,
-ki kader dediğim de kendi seçimimdir
çaresizlikte imanımın sınanması gibi
yokluğunla artan inancımsın şimdi...

iki satır oldu öldürdü sözlerin
celladım oldun vardım Yaradana, teşekkür ederim
(g)özünden bilip sûre'ti'ni, ruhunu okumak istedim
yokluktaki varlığını tanımadan vurgun yedim
-ki er-i-dim yanarak varlığındaki yoklukta
Hakk'ın kudretiyle Âşk ile semah ederek Kâinat da
İnancımdan imana vardıran Allah'a hamd ederim...

Nihâl- Özlem- Küçükdönmez
01.09.2012 - Cumartesi
23.30