YAR“AD”AN

söz ruhtan akar, sus kalır geriye
altındaki cevhere aldanıp, girme kedere
yürekten seven neylesin diyeti
iftar vaktini bile oruç eyler...

K'alp'ten sevmeyeni ne etsin bu can

dîn'i Âşk olanın niyeti helâl

Can yanmadıkça, neylesin Canan

Âşk'a ermeyen yürek

hüzzam makamında üryan...

Ruhun semâ'sına düş'erken
canan'a yanmasaydı can
gülüşü âma kalır
Âşk’la dönmezdi Kâinat

Kâinat sonsuz AN'da Âşk'la yanar
düş'lere aldanıpta sanma ki zaman var
akrepleri kovalayan yelkovan
serabın vuslatında kayar
Sev-g-iye pervane olduysa can
Hamdolsun Can'an'ı Yar“ad”an...

Yürekten vurmadıktan sonra

kul köle olmuşsun boşuna

yar dediğin günlük değil asırlık,

suskunluğun özü yanışta.

deli'nin sevgisine sitem etme

köşkü neylesin Aşk ile coşan

aralanmadıysa sokak kapısı yeniden çal

-"kim o?" derse yar“ad”an

-"senim" dersen ayaklarına serilir yaşam!...

Nihâl KÜÇÜKDÖNMEZ

Düzenleme: 20.04.2011 Çarşamba