lal

Aşk dökülüyor ellerimden

arşınlıyorum durmaksızın

bu gök kubbe altında

arş-ı sema'yı

ruhum kanıyor

ya da

kanmak istiyor susamışlığında

lal olan gözlerim de

sus kalıyor suretim...

Nihal'K'

14.09.2010 Salı

23.48

“Yar”yüzü

Aşk'ı bilmeyenlerin söyleminden vazgeç.

sadece sokağa çık,

bırak rüzgar içine işlesin

öyle ki ciğerin soğuktan yansın.

ardından gökyüzüne çevir yüzünü

martıların semahını izle,

ağaçların yapraklarının ayağına serilişini,

görmezmisin kainatın sana AŞK'la seslenişini...

hadi diyelim ki hem sağır, hem körsün!

nasıl hissetmezsin 'yar'yüzünün sevişimini....

Nihal'K'

13.12.2010 Pzt

Aşk

kendinden kaçış nereye kadar?

anıları sindirmeden gitmek kolay,

bir soluklan da ruhunu dinle,

ses-s-izliğinde zaman yalan

hayat dediğin bir AN,

sen gel de Aşk'la yan...

Nihal'K'

17.12.2010 - Cuma

Bir‘an’

Buz’dan sözcüklerin soğukluğunda

ç’evirip kapağını bir ‘an’ın,

yudum yudum ruhum damıttı

kim-ses-s-izliğimi…

Yazı kalır, söz uçar derler…

 Oysa dün gece k’arşıma alıp

konuşmak istemiştim s’eninle,

boyuma bakmaksızın…

Ne haddime bilmeden, düşünmeden

imge’de okuyor olduğun ç/ağrışımlarımı

düz,yalın, iç’ten s’öz’el vurumuyla

 akmak ruhuna… Ki ;

sözler’im’İZ uzayın-sal- s’onsuzluğuna bır’aksın…

Sözcüklerin öncesinde dilsizdi gece…

Sözcüklerin ardından sustu yürek…

Tanrı’nın oğlunu çarmıha gerenler,

 kızını bekârete s’atarlar içlerindeki

sahte d’ini korumak için…

(Ç)ağlasam neye yarar ki?

Nihal Küçükdönmez

25.10.2010 / Pazartesi

Sokak Çocuğu

Hayat;  çıkmaz sokağın sisli yolunda,

önüm karanlık, ardım puslu...

 yaslı bir sokak çocuğuyum tinerden kafası dumanlı...

yolum yoklukta, yordamım kayıp...

düşlerim iç kanamalı bitkisel hayatta...

hücrelerimde "aşk"ın ustura acısı...

Hayat; kenarında durduğum bir uçurum...

Ayağımın kaymasına alışık,

 aklımın kayması karışık.

D'üşü-yorum

yok mu bu uçurumda bir ışık???

Nihal Küçükdönmez

05.11.2010 Cmt.

 17.40

Cennet

insan psikolojisi ince bir sırat köprüsüdür
cennette cehennem de insanın içindedir
insan sırat köprüsünden 
Tanrı'nın öğretileriyle geçer
ya da düşer
geçerse cennete girer
düşerse
cehennemde durmadan pişer

Nihal Küçükdönmez
Haziran 2010

eksi-k

kelimeler kaçışıyor aklımdan 

kayıp adadan denize savrulan

nehrin kıyısına bırakılmış yaşlı Eski'mo'
ölüme mi, özgürlüğe mi gider,
eski ne varsa yitik bir liman gibi
sözcüklerini bırakıp buzul ç/ağında(?)
eskileri sat eskiciye de

eksi-k-lerle bırakma yüreği...

Nihal Küçükdönmez

12/10/2010 - Pazartesi

Sus-A'şık!

İlk An

A'vuç içi
Ş'arap kadehi
K'edi sarmaşığı

Son-uç-
A'yak ucu
Ş'işe Dibi
K'açış Açısı

Son-su-suzluk
A'kıl oyunu
Ş'ev'k yatağı
K'alp dağı

Nihal Küçükdönmez
05.10.2010 - SALI

LİLİTH

Kendini güzellik tanrıçası ilan eden Lilith

Baştan çıkardıkça er-kek-lerini

şevk yatağının d/ölü'sü'yle

aşk sanrısında doğurur cinnetlerini

...Premethous cinneti cennet sanıp

kanarsa Lilith'in yalanlarına

yanıbaşındaki Afrodit'i görmez olur g/özü

Olympos’un efendileri yakmıştır ateşi...

Oysa ne Lilith gerçektir ne Afrodit

er-hatun kişi bilir kendini

Premethous'un sanal aşkı yerine

Çoban'ı da sever dilenciyi de...

Nihal Küçükdönmez

15.10.2010 11.30

-I-

Yorgunum dost

hissediyor musun

ruhumun çığlığını...

Özlemdir ben'liği-mi-n dini

Notaların zikrinde

...fikrimi yitirdim de

(K)alp'lerden geçerek

karanlığın kuytusunda

AŞK ile yandım

duyuyor musun

yüreğimin çatırdayışını...

-II-

Hep anlatımlara b'ağlayarak benliği

zincirlere vuruyoruz k'imliği

d'uyuyorsan iyi görmelisin

anla-t-man değil,

duyumsamandır önemli olan

yüreği…

Nihal Küçükdönmez

26.09.2010 Pazar

20.35 – 20.50

DEPRESİF

iyi değilim bugünlerde, ağlamak istiyorum sebepsiz, nedensiz...
Yüreğim yağıyor, gözlerim doluyor tıkanıp kalıyorum.
Bir damla yaş donup kalıyor gözlerimde. Aksa bitecek sanki her şey.
Donmuş bir nehir gibiyim.
Ruhumu kerpetenle sıkıştırmışlarda, yüreğimi deşiyorlar sanki...
Hayata dair tüm anlamlarımı,amaçlarımı yitirdim.
Ne inancım kaldı, ne umudum şimdi...
İdeal bildiğim ne varsa yitip gitti elimden...
Yorgunum!
insanlardan,
çabalamaktan,
ölüp ölüp dirilmekten yoruldum...
sessiz bir nehrin kıyısında bıraksalar da, yüzyıllarca uyusam şimdi...

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
15.03.2010 Pazartesi

YÜREĞİM YANGINLARDA

Sivas Katliamı Anısına…

Hak için Can almak
hangi kitapta yazar
Cani'ler "Can"ı ne bilsin
Yıkıp, yakmayı iş sanar.
 
Düşünmeyi bilmeyen katletmeyi marifet sanan
Be hey yüreksiz korkak,
On yedi yıldır Yüreğim yangınlarda
35 Canım var bu Can'da...

Pir Sultan Abdal'dır Pirimiz,
Hacı Bektaş Veli'dir Mirimiz,
Hayyam'ın kutsal şarabıyla yıkanır,
Mevlana'nın "BİR"liğinde semah ederiz.

İnsandır Şeytan'ın hası
Allah'ı anar, yakar Sivas'ı
Ey Allah'tan korkmaz şerefsiz -h-acı
Tanrım hesabını sorunca, nasıl diner
-vicdanındaki sancı?-

Can'ım "BİR"dir amma
Birken bin olur kaçma
erkekliğinin mi şanından, arkadan vurmak
Bak yüreğim Hakk ile karşında!

Şimdi çık da Allah'ının karşısına
Katil ruhunun ver hesabını
Allah diyen Allahsız kafir
Mekke'yi tavaf edip, namaz'la olunmaz müslüman...

Şeytan Ayetleri'nin şeytan-ı sureti,
Tanrım her nefesinizi yaksın diri diri
Ölümü fetva veren "karamolla-
O-ğ-u-L" deyu deyu sarsılsın yüreğinin temel'i...

Söz çoktur anlayana,
Sır sükuttur, yüreği yanana
tutuşur türküler Sivas harında
Yana yana dönerim Semah-ı AŞK'la...!

NİHAL KÜÇÜKDÖNMEZ
02/07/2010 Cuma 11:00

DEVİNGEN ACI

"dört yaşında bir çocuktum.
tek katlı bir evin bahçesinde görüp,
iştahla yediğim arnavut biberleriyle
çok sevdim acıyı...

on sekiz yaşına vardım
düşler büyüttüm umutlarımda
ölümün karanlık yüzünde yuğdum
karanlıktaki aydınlığı gördüm...

yirmi beşinde hayatın anlamsızlığında
kendimi buldum.
otuzuma yol alırken
yokluktaki varlığımdan
varlıktaki yokluğa döndüm...”

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
29/07/2010 Perşembe

Ege'den Çığlık

kim-se-s-sizliğin çığlığı geceyi yakar

aydınlanır yıldızlar

rüzgar ruhumu yıkar

yalnızlığında avunur yürek...

 dönüşün gezegen hüznü vurur kıyıya

zaman dursa an'da

denize akan ayın ışığında

deliksiz uyusam...

 kainatın sonsuzluğunda

hiçliğe akıp

yakamoz olsam!

ayrılık türküsüyle özlemlerin

koy-n-una katık edip kalbimi,

kim-se-sizce ege'nin kıyısına bıraksam

ses-siz- çığlıkları olur mu gören???

 Nihal Küçükdönmez

20/08/2010 - Cuma

22:04 Seferihisar  -Ürkmez

Aşa Club

VAKT'in Ölümü

VAKİT öldürüyorum katlim meşru

bir itiraftan çok, isyanın iç çekişi bu!

zamanı vururken, bir böceği öldürdüm

kolumun üstüne gömdüm cesedini..

şimdi bunun günahını nasıl öderim ben?

oysa tam da ezanın VAKTinde

orucunu bozarken mümin

günahlarından arınmak umuduyla,

özden Aşk'la Tanrımı ruhuma sarmış

ne güzel demleniyordum ben!

ayıklığın sarhoşluğunda mı,

sarhoşluğun ayıklığında mı

daha günahkardır insan?

nefsinin hakimiyetinde çaldığı

yaşamların bedelini orucuyla öderken mi,

AN'ın tadında bir kadeh şarapla

VAKTini keyifle öldürürken mi

sevaplanır cennetin köşesini?

NİHAL KÜÇÜKDÖNMEZ

13/08/2010 Cuma

20:30

günah-ı-kar

Bir "tane" bulsaydık

tane tane oyna-ş-saydık.

"Aşk"ın Öz'üyle sev-iş-ip

günah-ı-kar suçsuz kal-say-dık...

 Bir damla olsaydık

damla damla boşalsaydık

Gecenin gökkuşağı yedi kara-n-lık renginde

sevab-ı-kar hücrelerine ak-say-d(t)ık...

Nihal Küçükdönmez

11.08.2010 Çarşamba

18.00

De'h'li-z

Ateşle yazdım hayatı

öz'ümü kazıdım suya

ilk seni sevdim, sonum sensin

es benliğime, üfle nefesini

hücrelerime yayılsın 'Aşk'ın ateşi...

İnsanların gözlerinden ruhlarını okurum

artık ne kalem tutar elim,

ne kelam eder dilim

bir tek sen esirgeme kendinden beni

duyan yok bu sözsüz deliyi...

Yüreğim yağar yıldızlara

Hüzzam makamında (ç)ağlarım,

inceden,

derinden,

kendimce,

deliliğimce

severim hayatın narin suretini.

Martının tiz sesinde bulurum

kimse-s-'iz'liğimi!

Hiç beklenmedik bir an'da

dokunur ruha yaşamın giz'i,

Öz'ünü bulurken 'Can'

gözlerde görürsün ikililiği,

düşler yakamoza çarpar

sarhoşluğum, düş-l-er okyanus'un'a,

incelikle esen Meltem rüzgarında ürperir

incinirim...

Bütünden sayarak darbeleri

Gizem'li yolların Gül kokulu İZ'inde

Aşk ile semah ederim!!!

Nihal Küçükdönmez

14.06.2010 / Pazartesi

23:45

HAZİRAN SAĞANAĞI

En çok vapurlarından tanırım

-Gözlerine asılı- İstanbul'u

Yitikliğim bundan...

Sen gittin ya İstanbul sağanak...

Parçalı- bulutlu Ruhta arınır,

arnavut kaldırımlı taş sokaklar.

Sırılsıklam geceye örtünür,

tiner kokulu çocuklar.

Çocukluğuma dönerim,

-Balat'ın-

Ihlamur kokulu dar sokaklarından

Özleminle hırpalanır, savrulurum...

Oysa bilmem çocukluğumdaki Balat'ı

hiç oynamadım

arnavut kaldırımlı taş sokaklarında,

ıhlamur kokularıyla ruhumu yuğmadım...

Salt gözlerinde gördüm

-Balat'ı-

Sevişim bundan...

Farklı kentlerin, aynı düşüncelerinde yoğrulurken,

karanlık kuyulardan ışığa çıktıkça öğrendik:

ayrık otunun zehri, aynı acı-yı- bırakır dil de

-de

Her kentin aynı mıdır çıkmazları?

-İstanbul’un başka bir tarihi semtinde

Haziran sağanağıyla yıkanırken çırılçıplak;-

Salt sözcüklerinde yaşadım

-Balat'ı-

Kim-se-s-sizliğim bundan...

Nihal Küçükdönmez

25.06.2010 – Cuma / 29.06.2010 - Salı

YOKLUK

Yokluğun vurgun ötesi;

On iki asırlık çınar gölgesinde

uyur sensiz kalan benliğin

yıkımsal kesite bölünmüş

ruhumun gölgesi...

Nihal Küçükdönmez

07/08/2010 Cumartesi

00:10

Ağustos

Ruhum ağustos'un buz tutmuş kaldırımlarına düştü.
Sırılsıklam üşüyorum yokluğunda.
Varoluşun çıkmazında
benliğimi ses-sizliğ-inle damıtıyorum...
Ne tuhaf zamanın yalan kesitinde
şimdi senden daha yaşlıyım.
Oysa bilemezler,
yol kenarına düşürülmüş
kimsesiz bir ceninim aslında...

Nihal Küçükdönmez
01 Ağustos 2009 Cumartesi
18:27

ZAMAN KISKACI

Geçmişe sıkışıp kalmakla,

Yarını yakalamak arasındayım.

Neresindeyim bu yaşamın

                            bilemiyorum.

Gitgide eriyorum

Zaman kıskacında.

Avuçlarımda ufalanıyor günlerim.

Akrep yelkovanı geçiyor,

                            durduramıyorum.

Nerde şimdi düşlerim,

Geleceğe dair umutlarım,

Coşkun çağlayanlara korkusuzca dalan yüreğim

Çılgınlığım, ilk aşkım,

Sevdiğim…

Sevip de terk edildiğim!..

Çocukluğumu geri istiyorum.

 

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

05.10.2001

Cuma 23.25

YİTİK LİMAN

Kelimeler yitik bir limanda demirledi

kayıp kentin yazıtları

kanıtıdır mühürlü gizin.

Homeros lirik harflerin kilidini kırdı.

Ağıtıdır savaşa giden yiğidin ardından

yakılan İlyada’nın Destanı.

Troya’nın yanışından öte

yüzyıllardır süregelen insanlığın

yok oluşudur bu kan göledi.

Bu kent ki yalnızlığa bölünür,

ruhu ikiye ayrık deliler serüveni.

Galibi yoktur iç savaşların

durmaksızın çatışır imgeler

Sessizliğin gömüdünde uyur düşlerim…

 Nihal Küçükdönmez

Mayıs 2007 – 07.07.2007 / Cumartesi

YİRMİ SEKİZ ŞUBAT PASTASI

İlkim;

          İklim’im

Çorak topraklarımdan fışkıran,

          minik papatyamın tohumu;

Hüzne gebe gecelerimin,

          sancılı gündoğumu;

Dingin nehirlerimin,

          hırçın çağlayanı;

Derinliğinde kulaç atarken,

          ansızın beni kıyıya sürükleyen okyanus!

Sevdiğim,

          sevdiceğim,

Ey güzel çocuk!..

Gençliğim,

          çocukluğum;

Hüzün notalarımın,

          nihavent makamı;

Unutulduğum,

          gözlerine tutulduğum,

                          bakir aşkım…

Yaşamı paylaşırken sessizce,

          bilmesen de soluğunu duyumsadığım,

ve salt varlığına,

          polyannacılık oynadığım

Adam,

Nice mutlu yıllara

Derin coğrafyalarımın,

tarihsel kalıntısı…

PS: Unutulmayan gündoğumları ve batışlarına dair;

       28 Şubat doğumlularına -doğumlusuna- sana…

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

02.03.2005 / Çarşamba

YILDIZ

Bir gün gelir de kendini insanlar içinde

yalnız hissedersen gökyüzüne bak!

ışıl, ışıl yıldız damlaları, akacak yüreğine.

Gülümserken sen,

küçük bir yıldız ağlıyor olacak.

Yıldızı yakalamak senin elinde

geç olmadan…

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

       24 / 01 / 2001

    Niğde – Evimde…

YAŞA-R-M

Canımı yakmıyor artık hiçbir şey

Ne giden bir sevgili, ne de yitik bir düş.

Geçmişin silik ayak izleri,

Kalmadı yüreğimin takati.

Geriye kalan izmarit kokulu benliğimin

Bir şişe şarapla yıkanan, yanık külleri.

Senaryosu eksik filmin siyah beyaz perdesinde

Yorganımı çekip üstüme, uyumak istiyorum sadece.

Yine de avunurum yokluğumun girdabında,

Düşlerin sanrısında kaybolur ruhum.

Bitmeyen döngünün çıkmazında, inadına

Yaşar umut yüklü bir papatya…

Nihal Küçükdönmez

09/03/2008 – PAZAR

02.20

YAŞAMIN KANATAN YÜZÜ

Sonsuzluğun dinginliğinde

yüzerken kendimle,

gecenin sessizliğini izliyorum.

Ruhuma dolan sigaranın

son nefesinde,

geçmişi dinliyorum.

Ansızın bir ürperti sarıyor bedenimi,

üşüyorum…

Siyah beyaz bir fotoğraf düşüyor

aklımın kuytu köşelerinden,

silik hafızam netleşiyor.

Zaman durgun

bir nehrin kıyısında,

gidenler ve gittiklerimin ortasında

yalnızlığımı sorguluyorum.

Hem çok özlüyor,

hem neyi özlediğimi bilmiyorum.

Puslu havada kör bir

yürüyüş şimdi gelecek.

Yarınlar belirsiz

korkuyorum…

Sürgün verdi toprağından minik papatya

hücreleri bulutlarla sevişti

sağanak yağmurlarımla boşaldı an’a

ölüyorum!

Ölü bir dinginlikte şimdi bedenim

Kendimle çoğalıyorum.

Yalınayak çakıl taşlarından geçerek

yaşamın kanatan yüzünü öğreniyorum.

Karanlık sahnenin ortasında

pantomim oynarken parmak uçlarında,

yamacın kıyısından

okyanusun laciverdini düşlüyorum.

Dalgalar vuruyor yüzüme,

her bir zerreciğini ellerimde biriktiriyorum,

yaşam haritasının çöllerinde

kurumuş yüreklere savurmak için.

Ve ekiyorum benliğimi çorak tarlaya

yüreciğimin coşmasını bekliyorum

umutla…

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

 16.05.2005 / Pazartesi  

               00:00

 

YAŞAMAK

Durgun damlalarında

                                yaşamın

Uyurken sırtüstü

Dalgalar yüzmeyi öğretti

                                bana

Kulaç attım çıkmazıma

Her kulaçta daha bir

                                hür

Ve biraz daha

                      tutsak...

                       

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

30 / 06/ 1999 - Çarşamba

Babil Cafe                                                   

YAMA

Yokum aslında

silik bir gölge oyunuyum yalnızca,

yitik düşlerimin çıkmazında

tek başına

- ki;

bilincin kıvrak derinliklerinde

yüzerken her gece,

kaçma cesaretini bulamamanın azabında

bitirirken bir an’ı daha,

her umutsuzluğun umudunda

açılırken perdeleri sahnenin,

döngüsel zamanın yorgunluğu

düşer güne…

Sayfalarım tükeniyor

yazmaktan değil,

yaşa-yama-maktan!

Yaşama yama dikmekten tükendim

şimdi beklemekteyim

suskun -,-

                  ölümü…

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

27.07.2005 / Perşembe

               00.30