6 Eylül 2009 Pazar

DANE

İnsan soludu mu yaşamın gerçeklerini
Dayanamam dediği nelere katlanır
En kötüsü de alışmak yalnızlığa
Su içmek gibi yalnızlığı solumak
Her gün doğumlarına,
Salt kendinle uyanmak…

Herkes kendi yaşam öyküsünü yaratır.
Çoğu çağın keşmekeşsinde boğulur
Kendilerine sunulan sanal dünyada
Yürekleri kör, beyinleri sağır, gözleri dilsiz…
Bazılarıysa birer tutunamayandır yalnızca…

Sözcükler anlamlarını yitiriyor
İster zamanla, ister o anda
Özlemler yüklüyor sevdalar gecenin kuytusuna
Bilmeden özler mi insan?..

Peki ya özledikçe,
Öğrenir mi insan
Sevi’nin anlamını?

İstediğim kadar sürdürebilirim
Sözcüklerin sevişgenliğini!

Peki ya kendiminkini?..

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
27.11.2004/ Cumartesi
01:20

0 yorum:

Yorum Gönder

Yaş-lı Çocuk

Burcu ALP ÖZTÜRK'e

Yaşlı bir çocuğum ben

büyüyemedim

hayata karşı

zaman neyi değiştirir ki kardeş

yüreğimin gizinde bulursun

ancak beni

elbet istersen…



Herkese açılmaz dehliz denizlerim

öyle bir coğrafya ki

sabır ister keşfi.

bazen çıkmaz bir labirentte

bulursun kendini

dolanır dolanır aynı noktaya gelirsin

oysa geçtiğin yollarda


bembeyaz kırçiçekleri serilir ayaklarına

görebilirsen tabi…

bakmakla görmek arasındaki fark bu

bakmakta değil

keramet

görebilmekte dehlizi.



Paramparça yüreğimdeki

küçücük

umut ışığı

sımsıcak sarmalar hayatı sevice

dost ki boşa sarf edilecek

sözcük değil

paylaşılmadan yaşamlar

çabalamadan, ırak çorak çöller

aşılmaz


sınırsız okyanusa varılmaz

istersen,

görürsen, yaşarsan

tarihi kalıntılarımdaki çorak coğrafyalarımın

ardındaki sınırsız maviliğe ulaşırsın…

Sonrası bize kalmış!



Asıl

“biz” olabilmekte hayat


paylaşabilmekte solukları güvence

bir

kadeh beyaz şarabın sunduğu keyifte

hüzünlü bir anı’nın bulduğu omuzda


varabilmektir keşf-i diyara…



Kurulan her tümce

yapıtaşlarımızın temelidir.

düşünülerek

oluşturulmalı simetri

milimetrik ölçümlerle kurulu piramitlerin

kimyasını bilemem ama

edebi eserlere ilham kaynağı olmuş

bir

muammadır hala


gizemli bir coğrafya

keşfedildikçe yeni

keşiflere gebe…



yaşlı bir çocuğum ben

büyüyemedim hayata karşı

oysa iç denizlerim öyle kocaman ki

inebilirsen derinlerine


yağmurların ardındaki toprak kokusu

yayılır bedenine

küçücük bir papatya tohumu filizlenir

soluğunla

yetiştirirsin

ve zamanla hayata karşı da büyümüş (?)

yaşı olmayan

yüreğime ekersin…



Sonrası sana kalmış!



Nihal Küçükdönmez

30.09.2005 / Cuma